Stukje geschiedenis over de Turkse Van
Het verhaal luidt, dat in 1955 twee Engelse dames (Laura Lushington en Sonia Halliday) een reis maakten door het oosten van Turkije. Hierbij kwamen zij bij het Van-meer aan de voet van de berg Ararat. Deze bevindt zich in het zuidoosten van Turkije, in Anatolië, het voormalige Armenië. Bij dit meer ontdekten zij veel katten, die zij zo mooi vonden, dat zij er twee mee naar huis namen. Later zijn de dames nog drie katten gaan halen en met deze vijf zijn zij gaan fokken. De Turken zelf nemen aan dat de bron van de Van katten uit de Mongoolse Altai-gebergte over de verbindende berg-keten tot in het Iranische Hoogland/Kaukasus rond zwierven tot in het Van gebied. In Turkije zelf wordt hij Van Kedi (Kat uit Van) genoemd. Daar is alleen de geheel witte kat (Vankedisi), het liefst odd-eyed, erkend en heilig.
Het klimaat rond het Van-meer is zeer ruig. Hete zomers wisselen zich af met extreem koude winters, zodat de dieren die daar leven een zeer goed aanpassingsvermogen moeten hebben. Dit zie je nog steeds terug: Korte zomervachten en dikke wintervachten zonder onderwol. Turkse Van katten zitten graag in de sneeuw en zon en zijn zelden ziek. Het klimaat dat de Turkse Van gewend is lijkt erg veel op ons Hollandse weer.
Het klimaat rond het Van-meer is zeer ruig. Hete zomers wisselen zich af met extreem koude winters, zodat de dieren die daar leven een zeer goed aanpassingsvermogen moeten hebben. Dit zie je nog steeds terug: Korte zomervachten en dikke wintervachten zonder onderwol. Turkse Van katten zitten graag in de sneeuw en zon en zijn zelden ziek. Het klimaat dat de Turkse Van gewend is lijkt erg veel op ons Hollandse weer.
